خط لوله
به مجموع لوله‌هایی که وظیفه رساندن سیالات (نفت، گاز و آب) را از نقطه‌ای به نقطه دیگر دارند، خطوط انتقال گویند. خط لوله، امكان تأمين مقدار پيش‌بيني شده ای از سیال را به طور اطمينان بخش ميسر مي کند. در صنعت نفت این لوله‌ها نفت و گاز را به واحد بهره‌برداری، تقطیر، پالایشگاه و یا پایانه، جهت صدور منتقل می‌کند. خطوط لوله ۳ نقش را عهده‌دار هستند:
   ۱- به منظور جمع‌آوری سیال از مبداء
   ۲- حمل مواد هیدروکربنی خام، فراورده و یا آب (آشامیدنی، شور، پساب) با قطر بالا
   ۳- توزیع سیال در لوله‌های با قطر پایین و انتقال به مقصد نهایی
دمیتری مندلیف نخستین کسی بود که ایده انتقال نفت با لوله را در سال ۱۸۶۳ پیشنهاد کرد.

حفاظت از خوردگی
سالیانه هزینه‌های هنگفتی در سراسر جهان صرف نگهداری سازه‌های فلزی و محافظت از آنها در مقابل خوردگی می‌شود یکی از این موارد خطوط لوله انتقال نفت، گاز و آب است. مطمئن‌ترین و ارزانترین راه محافظت از لوله، جلوگیری از نفوذ عوامل خورنده مانند رطوبت، اکسیژن و سایر مواد خورنده است. و این کار بوسیله اعمال پوشش غیرقابل نفوذ در مقابل این عوامل قابل انجام است.

پوشش لوله چیست؟
فرایند پوشش لوله برآیند انجام فعالیت‌های آماده سازی اولیه، زیرسازی، کنترل شرایط لوله قبل از عایقکاری (از قبیل دما، زبری، میزان تمیزی، میزان آلودگی ‌های نمکی سطحی و ...)  و در نهایت عایقکاری لوله می‌باشد.
انتخاب سیستم پوشش مناسب با توجه به شرایط محل اجرای پروژه‌های خط لوله خود فرایند پیچیده‌ ایست که در این میان نوع بافت زمین منطقه و شرایط سیال داخل لوله از عوامل مهم تعیین کننده نوع پوشش می‌باشد.

اهمیت پوشش سطح خارجی و داخلی لوله
حفاظت از خوردگی تنها مختص سطح خارجی لوله نمی‌باشد؛ در مواردی که سیال داخل لوله خورنده بوده و یا حاوی اجسام معلق باشد می‌تواند موجب بروز خوردگی از نوع شیمیایی یا فیزیکی(مکانیکی) در داخل لوله شود. بنابراین حفاظت از سطح داخلی لوله در مقابل خوردگی نیز اهمیت ویژه‌ای پیدا می‌کند.